Poep aan je schoen

Het overkomt iedereen wel eens

Een week terug, was ik in Den Haag en ik was met een jongen aan het praten toen een meisje langs liep en met haar Ugg in de hondenpoep trapte. Zonder dit te beseffen liep ze door. De jongen waarschuwde haar dat ze in de poep had gestapt, maar hoe reageerde zij? Hoe zou jij reageren?

Zonde

In de hondenpoep stappen is zoiets als zondigen, het gebeurt iedereen. Soms gaat het onbewust, soms bewust. Het is smerig en je wilt er van af, je wilt je schoon voelen. Wat doe je als je hoort van iemand anders dat je in de poep hebt getrapt?

Normaal gesproken hoort het zo te zijn dat je gaat kijken of je daadwerkelijk in de poep hebt getrapt. Als dit niet het geval is, is er geen probleem, maar als je wel in de poep hebt gestaan, dan zoek je een manier om je schoen schoon te maken: stoeprand, een tak, plas water, tissues, noem het maar op.

Maar hoe reageren mensen vaak in de werkelijkheid? Die snauwen terug: “Jij hebt pas poep!” of geloven het niet en lopen door. Ze willen niet dat mensen weten dat ze in de poep hebben gestaan of negeren het, zodat ze het zelf niet weten.

Hoe zit het met zonde? Wanneer iemand jou aanspreekt, luisteren wij? Controleren wij dit? Corrigeren wij het? Wij schamen ons voor onze zonden, het liefst willen wij dat niemand ons slechte kanten ziet. Maar wees eerlijk, kijk in de Bijbel als in een spiegel en zie: wij zijn mensen vol zonde. Gebruik de Bijbel dan ook als wij dagelijks de spiegel gebruiken: maak jezelf in orde.

Weten wij wel dat wij zonde hebben? Dat wij het doel dat God met ons voor ogen heeft, mis hebben gelopen? Het wordt dan tijd om ons te laten reinigen. Zonde is hardnekkiger dan poep en wij hebben geen oplossing om het van ons leven te verwijderen. Alleen Jezus Christus kan dit voor ons doen, vraag Hem om vergeving en reiniging.

Indien wij zeggen, dat wij geen zonde hebben, misleiden wij onszelf en de waarheid is in ons niet. Indien wij onze zonden belijden, Hij is getrouw en rechtvaardig, om ons de zonden te vergeven en ons te reinigen van alle ongerechtigheid. Indien wij zeggen, dat wij niet gezondigd hebben, maken wij Hem tot een leugenaar en zijn woord is in ons niet. 1 Johannes 1:8-10

Poepliefhebbers

Hierboven schetste ik poep als iets onsmakelijks, iets vies. Maar misschien zijn er mensen die van poep kunnen genieten, die het prachtig vinden en het liefst met de schoenen dagelijks er in stampen. Maar je wilt niet de enige zijn met poep aan de schoenen, aan je jas of in je gezicht.

Zo ook met zonde. Je kunt een bepaalde zonde maar niet laten, dan doe je maar alsof het niet erg is en sleurt anderen er in mee. Je besmeurt anderen met de poep waar jij zo van houdt, je besmet anderen met de stank waar je dagelijks van geniet.

“Kom,” wordt er dan gezegd, “seks voor het huwelijk is geen probleem.” of “God is liefde en houdt ook van homo’s, dus het huwelijk tussen twee mensen van hetzelfde geslacht is geen probleem.”

Pas op dat dit niet bij jou gebeurt, dat je niet geniet van de zonde en zodoende anderen besmet. Waak er voor dat anderen jou niet besmetten en besmeuren met zonde.

Want net zoals poep vies is, is zonde ellende voor jouw ziel. De stank verspreid zich alle kanten op en blijft hangen in je haren en kleding, maar als je te lang in de geur van poep zit, raak je er aan gewend en lijkt het niet meer te stinken. Maar je stinkt wel.

Eer en dwaas, 2 jaar later

Vandaag ben ik weer in Antwerpen geweest, om mee te helpen met de tiener fellowship. Het was een vermoeiende, maar ook fijne dag. En op de één of andere manier verrast voorganger Mix mij elk jaar met een compliment en dank.

Dank dat niet terecht is, een compliment wat niet verdiend is en elk jaar schiet op zo’n moment tranen in mijn ogen; wat heb ik dit jaar weer belachelijk weinig gedaan voor de Here. Wat kan ik me dan schamen, niet voor mensen, want die denken dat compliment op zijn plaats is; maar voor God, want Hij weet hoeveel ik heb gegeven van datgene wat ik heb mogen ontvangen.

Ongelofelijk wat een klein gebaar met een doosje chocola met iemand kan doen, welke gevoelens het bij de ontvanger kan oproepen; maar het is meer dan het ontvangen van een cadeau. Het is een reflectie van mijn relatie met God en dan kan ik mij zo schamen, want twee jaar terug had ik een blog geschreven met als einde ‘Lord, change me’, maar er is zo weinig veranderd en dat maakt mij zo verdrietig, om te zien hoe zwak ik eigenlijk ben. Daarom, wil ik dit maal nog eens het zelfde zeggen en hopelijk de laatste keer met dezelfde bedoeling: Lord, change me.

Blog van twee jaar terug:

29 januari 2009

Spreuken 26:1 Evenmin als sneeuw in de zomer, en regen in de oogsttijd, past eer bij een dwaas.

Veel mensen die mij kennen, weten dat ik een compliment niet uit de weg ga. Ik zeg vaak dat ik intelligent ben, dat ik stoer ben. Wanneer mensen dat tegen mij zeggen, dan ga ik niet schijn-bescheiden doen, maar dan zeg ik: uiteraard, natuurlijk, ja dat is zo. Want ik ben inderdaad intelligent, stoer, creatief etc. Ik ben een ’opschepper’, een ‘arrogant mannetje’, maar er zit een kern van waarheid in.

Maar niet alle complimenten kan ik zomaar slikken, over sommige dingen kan ik onmogelijk opscheppen. Een keer was ik in gesprek met m’n zusje en zij vroeg mij: “Zet jij God op de eerste plaats?”

Ik kon haar geen antwoord geven. Ik wilde eerst ja zeggen, maar hoe kan ik dat onderbouwen? Als ik God werklijk op de eerste plaats zet, waarom doe ik dan zo vaak mijn eigen dingen tegen Gods wil in?

Er zijn complimenten gegeven die ik niet kan accepteren, maar het zijn wel de mooiste complimenten die ik heb gekregen.

Ik kan me herinneren dat we met een groepje zaten te eten en we gingen een ronde doen om ieders positieve punten en negatieve punten te vertellen. We waren op een gegeven moment gekomen bij mij en we gingen het hebben over positieve dingen.

De één zei: “Hij is aardig.”, een ander zegt “Hij is intelligent.”

Ik natuurlijk over mijn borst wrijven van ‘uiteraard’.

Toen zei iemand: “Hij houdt van God.”

Iemand schoot in de lach, want hij begreep niet dat dit een prachtige compliment is. Maar het was ook een compliment die ik diep in mijn hart niet kon accepteren. Het maakte mij natuurlijk heel blij dat mensen ‘zien’ dat ik van God houd, maar ik weet heel goed van mijzelf dat ik tekort schiet om zo omschreven te worden. Daarvoor houd ik nog te veel van mezelf, ik ben zwak.

Een andere keer was een compliment van Mix. Ik en Winnie gaan elke maand een keer naar Gent (België) om daar te helpen bij de tiener-fellowship. Het is soms vermoeiend en tijdrovend. Soms zijn de voorbereidingen maar matig en heb ik de dag liever achter de rug.

Maar een keer stonden we met z’n allen in een kring en voorganger Mix zei voor het bidden dat hij ons bedankte dat wij tijd en energie in gestopt hadden en hij omschreef het met “Liefde in actie”. Wat was dat een prachtig compliment en bemoediging, dat ik waardering kreeg voor wat ik heb gedaan. Maar ik wist ook, dat ik het niet waard ben.

Hoe kan ik over mijn borst strijken en eer ontvangen terwijl ik zo veel tekort schiet? Ik kan onmogelijk opscheppen over mijn geloof. Maar soms zijn deze complimenten nodig om me duidelijk te maken dat ik zo zwak ben, dat ik kracht zoek bij God om mij te veranderen.

Lord, change me.